Uitgeven: doen of laten?

Ik ontmoette een self-published auteur die het goed voor elkaar heeft. Van buiten én binnen ziet zijn boek er verzorgd uit; het leest als een trein, heeft een prettige bladspiegel en er zijn geen typo’s. Het beleefde een derde druk, hoewel geen traditionele uitgever er destijds wat in zag.

Nou heeft deze auteur wel wat dingen mee: hij kende het uitgeefproces al doordat een gevestigde uitgever zijn debuut had gepubliceerd. Zijn vrouw is journaliste en deed deredactie. Hij nam een uitgeverijtje over dat een aansluiting bij het CB had, waardoor hij een ISBN kreeg en via Bol.com kon verkopen. Hij vond een drukker, bezuinigde niet op eindredactie en wist alles goed aan te leveren. Hij had ook het geld om dat alles te financieren.

Zijn non-fictieboek gaat over zijn woonplaats, waarvan hij ongekend veel weet. Hij vertelt daar enthousiast over bij lezingen, rondleidingen, forums, discussieavonden, stichtingen,actiecomités, op zijn website, facebook en blogs – niet slecht voor iemand die zichzelf verlegen noemt.

Al zijn activiteiten grijpen in elkaar en versterken elkaar. Omdat hij zoveel mensen kent, kreeg hij gemakkelijk mond-tot-mond reclame en pers. En omdat er in zijn buurt veel mensen wonen, heeft zijn boek in potentie een groot publiek.

Waarom traditionele uitgevers er dan niets in zagen? ‘Blindheid!’ roepen is gemakkelijk, maar er zijn simpele verklaringen denkbaar. Voor landelijke uitgevers is het onderwerp te klein en een kleinschaliger uitgever had misschien geen plek in het programma of geen capaciteit om het op korte termijn te publiceren.

Hij vertelde me dat Bol.com zijn grootste afzetkanaal is. Zijn boek verkoopt gestaag bij délokale boekhandel, waar het regelmatig in de Top 10 staat. Maar bij de andere lokale boekhandel loopt het niet. Ik zou dan willen weten waarom en samen willen uitpuzzelen wat daaraan te doen is. Maar het klikte niet tussen hem en die mensen.

Het boek ligt ook niet op populaire hotspots. Hij had wel wat rondgevraagd, maar er was geen interesse. Zelf is hij tevreden, zijn doel is 10.000 exemplaren in tien jaar en met 4.000 in tweejaar loopt hij voor op schema.

Optimisme is goed, feiten zijn beter. Een feit is dat boekenverkoop niet lineair is, maar een bell-curve volgt, dus mettertijd inzakt. Dat kun je uitstellen door bij evenementen je boek te pluggen, wat deze auteur prima beheerst. Of door een nieuwe markt aan te boren, bijvoorbeeld met displaytjes voor 6-8 stuks in cadeauwinkels, cafés, debatcentra enbuurthuizen. Extra omzet voor die plekken! Maar zelfs met een mooie marge, achteraf afrekenen en de garantie dat je regelmatig aanvult of weghaalt als het niet werkt, kost het veel energie en overtuigingskracht. Bedenk echter: veel mensen komen nooit in boekhandels, terwijl ze boeken best leuk vinden. Ook als cadeau.

Dat is een uitgeversinsteek, de auteur zag vooral extra kosten en werk. Logisch, zijn passie is het product, niet de verkoop. Veel uitgevers zullen het ook teveel moeite vinden. De juiste uitgever niet. Maar hoe vind je die? Meer daarover in de volgende blog.